Hij neemt grote passen terwijl hij naast me loopt op het bospad. De snelheid van zijn gedachten en het tempo van zijn spreken verraden de drukte die hij voelt in zijn werk. Ik merk dat ik mijn best moet doen om hem bij te houden op alle fronten.
Ik laat hem zijn verhaal doen. Over zakelijke ontwikkelingen. Wat er meevalt en wat tegen zit. Waar hij zich over verwondert en wat hij als senior ondertussen kan doorzien en relativeren. Mogelijk geeft het hem nieuwe inzichten nu hij er hardop met mij over praat? Ik luister onophoudelijk zonder oordeel, vraag hier en daar wat door.
Automatisch zetten we koers richting het restaurant voor een kop koffie. Daar vertraagt het tempo wat. Toekomstplannen passeren de revue.
Wat als hij geen werkend leven meer zou hebben? De horizon van een fulltime carrière wordt kleiner, de eindeloze dagen van werk vallen weg en geven binnenkort ruimte voor nieuwe vragen:
🧐 Wie ben ik zonder de status die mijn werk me nu geeft?
🧐 In hoeverre ben ik mijn werk zelf geworden?
🧐 Hoe belangrijk is invloed en aanzien voor mij?
🧐 Wat is mijn nieuwe levensvervulling als werk niet langer mijn grootste focus is?
En dan de hamvraag: Als ik morgen niet meer wakker zal worden kan ik dan een beetje tevreden terugkijken hoe ik mijn leven heb geleefd...?
Morgen is je immers nooit beloofd...
In mijn coaching zie ik vaak cliënten boven de 60 die worstelen met deze vragen over de laatste fase van hun carrière en hun privéleven. Het is niet altijd makkelijk om deze fase in te vullen. Vragen zoals:
👉 Wat wil ik achterlaten?
👉 Waarin wil ik van betekenis zijn voor anderen?
👉 Hoe wil ik herinnerd worden op mijn afscheid?
Maar ook de persoonlijke vragen:
👉 Stel ik dromen en activiteiten met geliefden uit tot na mijn werkende leven?
👉 Wat als ik de jaren als 'pensionado' niet haal of maar kort zullen zijn?
👉 Wat moet ik nu doen om met vertrouwen deze overgang te maken?
Zijn looptempo is trager geworden. Er is oog gekomen voor het ontluikende bos en een ritselende eekhoorn tussen de bomen.
Bij terugkomst op de parkeerplaats lijkt hij rustiger en meer in balans.
Met genoeg om over na te denken, vertrekt hij weer – klaar voor de volgende afspraak in zijn drukke agenda...
Deze fase is voor velen van ons onvermijdelijk. Hoe geef jij invulling aan de overgang van werk naar rust?
Het is nooit te vroeg om na te denken over wat echt belangrijk is voor de toekomst.