‘๐๐ธ ๐๐๐ฎ ๐๐ผ๐ผ๐ฟ๐๐ฑ๐๐ฟ๐ฒ๐ป๐ฑ ๐ฎ๐ฎ๐ป…’ zegt ze tegen me in het coach gesprek. Met als resultaat dat ik dan in het weekend helemaal ๐๐ถ๐ ga. We voeren het gesprek over de balans tussen ๐ด๐ฒ๐๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐ป๐ฒ๐บ๐ฒ๐ป. Hoe belangrijk voldoende nemen is om überhaupt te kunnen geven en zorgen voor collega’s en geliefden. “Hoe ziet nemen er dan voor mij uit?” vraagt ze enigszins bezwaard.
Ik herken het bij veel leidinggevenden en professionals: altijd beschikbaar zijn, veel willen zorgen en oplossen voor de ander. Gaten dichtlopen, overcompenseren en vooral veel leveren om goedkeuring en waardering te mogen ontvangen. En als er dan complimenten volgen, dit amper kunnen geloven en de lat nog hoger leggen om deze goedkeuring te blijven verdienen.
Herkennen doe ik dit ook vooral bij mezelf. Hoe ooit mijn manager mij aanspoorde om naar huis te gaan en mijn rust te nemen als ik vermoeid op mijn wenkbrauwen rondliep en te veel verantwoordelijkheid nam: ‘Als jij nu naar huis gaat en eerst voor jezelf zorgt, wordt het er beter van Edith…’
Hij sloeg de spijker op zijn kop!
Het heeft lang geduurd en mij heel wat spanning en hoofdpijn bezorgd voor ik me realiseerde dat mijn inner circle van mij houdt om wie ik bén en niet alleen om wat ik dóe.
Dat ik bij afwezigheid in de operatie echt misbaar was, maar mijn teamleden mij mistten om wie ik was en wat ik inbracht aan positieve energie.
Zo las ik laatst deze rake uitspraak:
‘๐๐๐ง๐๐๐๐ฉ๐๐ค๐ฃ๐๐จ๐ข ๐๐จ ๐ ๐ง๐๐จ๐ฅ๐ค๐ฃ๐จ๐ ๐ฉ๐ค ๐๐ง๐ค๐ฌ๐๐ฃ๐ ๐ช๐ฅ ๐๐ฃ ๐๐ฃ ๐๐ฃ๐ซ๐๐ง๐ค๐ฃ๐ข๐๐ฃ๐ฉ ๐ฌ๐๐๐ง๐ ๐ฌ๐ ๐๐๐ ๐ฉ๐ค ๐ฌ๐ค๐ง๐ ๐ฉ๐ค ๐๐๐ง๐ฃ ๐ก๐ค๐ซ๐.’
Het ongemak van je ‘schuldig’ voelen door voldoende te nemen en te begrenzen (als je dit niet van nature doet), heb je uit te houden.
Het wordt er namelijk beter van… voor jezelf én voor je omgeving!